Ślubne misie

Miałam pokazać misie już po skończeniu całości, ale po ostatniej walce z backstitchami postanowiłam pożalić się.

Na początek zdjęcia. Dużo zdjęć ;)

Coś konkretnego zaczyna się wyłaniać...

Misie nabierają kształtu, chociaż wciąż nie ma konturów.

W tym momencie zorientowałam się, że wzięłam złą mulinę do nosków misiów. Niby tak źle nie wygląda i mogłoby zostać, ale stwierdziłam, że nie jest dużo roboty dokonując zmiany, więc zamieniłam kolor na taki, jaki miał być pierwotnie.

Przed zabraniem się za kontur stwierdziłam, że szybko i przyjemnie się wyszywa, więc może wyszyję ten sam obrazek (lub inny z tej serii) dla siebie i męża. Gdy zabrałam się za kontur porzuciłam ten pomysł i kolejny raz utwierdziłam się w przekonaniu, że nie-na-wi-dzę wyszywać konturów. A seria Tatty Teddy jest po prostu koszmarna w tym względzie (raz wyszywałam te misie ale po krótkiej batalii z backstitchami zostawiłam haft tylko z bardzo minimalną ich ilością). Czy ten, kto robi projekt wzoru w ogóle sam wyszywa lub próbuje wyszyć obrazek według tego, co stworzył? Po prostu niemożliwe jest wyszywać dokładnie z tym, co jest na kartce papieru. Linie oznaczające backstitch są tak wymieszane, że nie wiadomo jak przebiegają. Dodatkowo najjaśniejszy kontur jest kompletnie niewidoczny (następnym razem zrobię zbliżenie).
Dopiero zaczęłam wyszywać najciemniejszy kolor i już miałam dość. Robię jak mim się wydaje, że będzie najlepiej. Zerkam na wzór ale tylko zerkam i wyszywam backstitche bardzo Pi razy drzwi. Jak to wszystko będzie współgrało zobaczymy gdy skończę.

Kolejna metryczka

Zrobiłam sobie przerwę od półki z książkami. Najpierw wróciłam do drugiego HAEDa ale wyszyłam tylko dwa rzędy, więc nie ma się czym chwalić. Potem zdecydowałam, że przed powrotem do pracy (to już w maju!) muszę uwinąć się z dwoma obrazkami. Jeden to metryczka, a drugi obrazek będzie prezentem z okazji ślubu.
A teraz to, co tygryski lubią najbardziej, czyli fotki ;) Postęp prac kolejnych wieczorów (zdjęci robiona najczęściej rano)

tutaj był weekend przed który postawiłam dosłownie kilka krzyżyków i zapomniałam zrobić zdjęcia, więc aparat wyciągnęłam dopiero przez rozpoczęciem zabawy z bachstitchami. Czy wspominałam już, że lubię efekt jaki dają ale nienawidzę ich robić?

Dosłownie wczoraj siedziałam prawie do 23:30 i kończyłam ostatnie kontury razem z napisami. Robiłam byle szybciej to skończyć, więc (niestety) jest to widoczne w jakości kresek ;/ No i ta czcionka mi się nie podoba ale nie mogę znaleźć lepszej ;/

I gotowy obrazek. Wyprany i wyprasowany. Jeśli się uda to dzisiaj lub jutro pojedzie do oprawy.

Taka mała uwaga na koniec - ten wzór jest świetny do wyszywania. Robi się go szybko i bardzo przyjemnie. Ale tak samo jak przy poprzedniej metryczce z królikiem, sporo osób miało problem zobaczyć na obrazku dziecko (!). Naprawdę mnie to dziwi i zastanawia. W trakcie wyszywania pokazywałam na tablecie jak ma wyglądać efekt końcowy (zdawałam sobie sprawę, że na początkowym etapie na kanwie są tylko kolorowe plamy), a gdy już skończyłam to pokazywałam całość. I wielokrotnie różne osoby dopiero po dłuższej chwili wołały zupełnie zaskoczone "tu jest dziecko!" (tak widząc obrazek na ekranie jak i na żywo haft). Bardzo mnie to dziwi i martwi. Rozumiem gdyby nie było backstitchy. Wtedy i ja miałabym problem zobaczyć coś więcej niż misia. Ale gdy obrazek jest już skończony... i teraz pojawia się pytanie - czy rodzice dziewczynki, dla której robię obrazek, w ogóle zobaczą tego bobasa (to będzie prezent, nie wiedzą co szykuję) i dlaczego tak się dzieje? Czy to dlatego, że ja - obeznana z haftami - mam inaczej "ustawioną" wyobraźnię i bez trudu dostrzegam takie rzeczy, czy to inni są.... "inni". Sama nie wiem. Mąż mówił, że on nie miał problemu ale też on przyzwyczajony jest do haftów i też inaczej patrzy.

Cóż, mam nadzieję, że jednak obrazek spodoba się rodzicom, a w przyszłości już starszej obdarowanej.

Poszewka z kotkiem

A jednak udało mi się znaleźć odpowiednią poszewkę i mam wiosenną poduszkę :)

Wiem, że nie jest idealnie. Wyszło krzywo, szyłam ręcznie bez szpilek, słabo naciągnęłam kanwę, nie pomyślałam żeby wcześniej sprawdzić czy przypadkiem poszewka nie będzie przebijać itd itp ale i tak mi się podoba i jestem bardzo zadowolona z efektu :D

Treasure Hunt Bookshelf (12)

Trzecia strona skończona. Może odrobinkę awansem, ale trzecią stronę wzoru schowałam, więc oficjalnie jest skończona i zaczęłam czwartą. A to się liczy, prawda? ;)
Trochę zdjęć z etapów wyszywania. Jakoś nie chce mi się robić zdjęć na koniec każdego wieczoru, więc robiłam raz na jakiś czas.

Po dwóch stronach obrazek wyglądał tak

A dalej szło mi tak

A tak wygląda cała trzecia strona

Kilka słów na temat wyszywania: trochę już straciłam tempo. Niby wciąż przyjemnie się wyszywa ale wolno mi idzie, gdy dosłownie co krzyżyk muszę zmieniać nitkę i kolor. Są dni gdy mam czas zrobić tylko jeden kwadrat, czyli 100xx. W związku z tym, chyba na razie wrócę do mojego drugiego HAEDa. Akurat tam będzie fragment z dużymi połaciami tego samego koloru, więc igła powinna śmigać. Ale zobaczę jutro do którego obrazka ostatecznie zasiądę. Możliwe też, że zacznę wyszywać metryczkę, bo chciałabym ją wręczyć jako prezent.

Treasure hunt bookshelf (11)

Mała bezkształtna i bardzo kolorowa plamka

oddalmy się troszkę

i jeszcze troszkę

a oryginał wygląda tak

To tak na szybko, z dzieckiem na kolanach. Jak skończę trzecią stronę to coś więcej napiszę.

Treasure Hunt Bookshelf (10)

Jest i druga strona :D Przez pewien czas myślałam, że nawet w niedzielę uda mi się ją skończyć, bo dzięki obecności męża byłam w stanie wyszywać cały jeden rządek na dzień. Niestety, w weekend jakoś straciłam turbodoładowanie i wynik jest jaki jest. Ale i tak nieźle, bo uwinęłam się do końca lutego ;)

Treasure Hunt Bookshelf (9)

Już niedaleko do skończenia drugiej strony ;)

W poniedziałek było tak

W środę tak

A dzisiaj tak

Gdy skończę tę stronę to pokażę jak moja półeczka wygląda w całej "okazałości" ;)